Die Krähe und die Rose - Gefängniserinnerungen

کلاغ و گل سرخ خاطرات مهدی اصلانی است از زندانهای جمهوری اسلامی در فاصله ی سالهای ١٣٦٣ تا ١٣٦٧؛ از شبِ تازیانه تا سالِ دار؛ از شبِ چشمبند تا دوزخسالِ ١٣٦٧؛ از طلوعِ زخم تا پاییزِ غروبِ نگاهِ دوست. کلاغ و گل سرخ قصه ی نامکرری است از گلویی دیگر. قصه ی زندان، همیشه همان است: فریاد از جورِ کلاغ و یادِ بغض سازِ گل سرخ؛ انگار همیشه صدای یاران میخواهد چشمها را به پرده نبردِ یاران بخواند. کلاغ به روایت قصه ای از جهان اسطوره ها، معلمِ اولِ گورکنی است: قابیل برادر خود، هابیل، را کشته است، اما نمیداند جسد برادر را چه گونه از چشمها پنهان کند. کلاغی، کلاغِ مردهای بر منقارش، در کنارِ قابیل مینشیند؛ تا رسمِ دفنِ برادر به او بیاموزد. به روایتِ قصه ی دیگری از جهانِ اسطورهها، کلاغ همه ی اعضای قبیله ی خویش را به فصل زمستان زیرِ کوهی از بهمن دفن میکند. به این امید که به فصلِ بهار چشمهای مرده گان بخورد. کلاغ هم رازِ مرگِ برادر دفن میکند هم چشمِ نعشِ برادر می‌خورد. کلاغ کوری میپراکند. گل سرخ به روایت قصه ای از جهانِ اسطوره ها نماد عشق است. اولین گل سرخ از خون آدونیس، معشوق آفرودیت، الهه ی زیبایی، میروید. به روایت قصه ی دیگری از جهان اسطورهها، در جشنهایی که در یونانِ باستان، به افتخار دیونیزوس، خدای شراب، برپا میکنند، گل سرخ به نماد سکوت تبدیل میشود؛ چه میتواند سرمستان را مهارکند تا سخنِ گزاف نگویند. گل سرخ هم از خون عاشقان میروید هم سرمستان را هشدار میدهد که سخن به هنگام بگویند. کلاغ و گل سرخ ساختِ جهانی حماسی را نمادین میکند: در یک سو چشم کُشها ایستاده اند؛ در یکسو عاشقانی که راز معشوق در سینه پنهان میکنند. کلاغ و گل سرخ روایتِ چشمی است که از منقارِ کلاغها گریخته است تا رازِ سکوتِ عاشقان بگوید. کلاغ و گل سرخ همان حماسه را از گلویی دیگر نامکرر میکند. خاطرات مهدی اصلانی همان را جور دیگری نامکرر میکند؛ روایتی از کوچه ها، جای شعرها، کوچکی ها، پهلوانیها، باختها، بختها، راستها، خطاها، ناممکن ها، ناتوانیها، بارانها، سازها، باغِ چشمها. خاطراتِ مهدی اصلانی همان را بر دیوارِ زندانِ دیگری نا‌مکرر می‌کند: دمی هم آسمانِ شبِ مرا تماشا کن! مهتاب مدیونِ چشم‌ها است بهروز شیدا

 

Produktsicherheitsverordnung

Hersteller